บ่ายวันหนึ่ง วีระ มานะ มานี ชูใจ เพชรและปิติขออนุญาตผู้ใหญ่ไปเที่ยวชายทุ่งเชิงเขาที่เคยไปเล่นเที่ยวเสมอ เพชรขอตามไปด้วย เขาคิดว่าบางทีจะมีโอกาสหาปลาไปให้แม่ทำอาหาร เพชรเป็นนักพุ่งฉมวกมือฉมัง จึงถือฉมวกและสวิงติดมือไปด้วย พอมานีเห็นเข้าก็หน้าสลด เพราะไม่อยากให้ใครฆ่าสัตว์ วีระล้อว่ามานีเป็นนักอนุรักษ์ธรรมชาติ