กำแพงคอนครีตโค้งที่เปรียบเป็นคลื่นยักษ์ ด้านหนึ่งมีเรือประมงเก่าตั้งอยู่ ซึ่งเรือลำนี้คือเรือที่ได้รับความเสียหายจากการถูกคลื่นสึนามิซัดเข้ามา เกยอยู่บนชายหาดบ้านน้ำเค็ม ส่วนอีกด้านหนึ่งเป็นทางเดินขนานไปกับกำแพงดินเฉียงที่ปูด้วยอิฐสลับกับ กระเบื้องเซรามิก ซึ่งมีรายชื่อของผู้เสียชีวิตสลักอยู่บนแผ่นป้ายทองเหลืองติดไว้เป็นแนว เหตุการณ์ในครั้งนั้นมีผู้เสียชีวิตที่บ้านน้ำเค็มกว่า 1,400 คน ระหว่างที่เราค่อยๆ เดินไปตามทางเดินตลอดแนวกำแพงดินนี้ บางป้ายชื่อยังคงมีพวงมาลัยดอกไม้แขวนติดให้เราได้เห็น เป็นสัญลักษณ์แทนความคิดถึงคนที่จากไปในที่แสนไกล  ถึงจะไม่ใช่ญาติมิตรแต่บรรยากาศเงียบๆ ระหว่างที่เราก้าวเท้าไปทีละก้าวนั้นก็ทำให้รู้สึกเศร้าขึ้นมาได้นิดๆ แม้เวลาจะผ่านพ้นไปนานพอสมควรแล้วก็ตาม ก่อนที่จะซึมกันไปมากกว่านี้ เราเดินเลยจากอนุสรณ์สึนามิไปอีกนิดเพื่อสักการะพระใหญ่ที่ประดิษฐานอยู่ริม ชายหาดบ้านน้ำเค็ม รวมถึงพระรูปของกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ซึ่งมีขนาด 1.5 เท่าของพระองค์จริง ที่ประดิษฐานอยู่ใกล้กันด้วย

ข้อมูลจาก : http://www.phangnga.go.th